Pėrshkrimi
Nė vėshtrimin kulturor-historik e nė vėshtrimin strukturor, letėrsia moderne shqipe nis nė fund tė shekullit tė kaluar me Konicen kur shfaqet njė model shkrimi kritik, i ndryshėm nga shkrimi i mėhershėm himnizues, dhe zvillohet me pezinė e lasgush Poradecit qė kėrkon forma tė reja, gjuhe tė re poetike dhe efktin estetik tė letėrsisė, qė ndėrton nė thellsinė e vet identitetin e botės shpirtėrore shqiptare. E shfaqur qoftė si trashėgimi e simbolizmit (Asdreni, Lasgushi), qoftė si realizėm me frymė kritike (Ēajupi , noli), qoftė nė trajtė neoklasiciste (Fishta, Mjeda, Haxhiademi) apo nė trajta tė papara te modernitetit nė porzė te ne ( Koliqi, Migjeni, Kuteli). Letėrsia e hershme moderne shqipe qė zotėron gjysmėn e parė tė shekullit 20 ka dy karakteristika themelore: krijimin e vetedijes (ndėrgjegjes) letrare qė letersia ėshtė krijim i veēantė estetik pa marrė parasyshė qėllimet. Kjo dėshmohet me veprat letrare dhe me interpretimin e tyre letrar. |
